โชคชะตา ?

“พรหมลิขิตบันดาลชักพา ดลให้มาพบกันทันใด...” เสียงเพลงที่มีถ้อยคําไพเราะเสนาะหู ดังแววอยู่ในหู เมื่อนึกถึงสิ่งที่พบเจอตรงหน้าคล้ายจะเป็นเนื้อคู่ที่หามาแสนนาน ถึงแม้ว่าจะเป็น เพลงเก่าแต่ก็เป็นเพลงที่จําได้แม่นในจํานวนเพลงไม่กี่เพลงที่นึกถึง และเหมาะที่จะร้องในเวลานี้เสียจริง

แต่กว่าที่มันจะนํามาถูกที่ พามาถูกทาง ทั้งที่ตัดสินใจเลือกเอง หรือคนอื่นเลือกให้ สุดท้าย ก็ต้องเคยลงผิดป้าย เลี้ยวรถผิดทางอยู่บ่อยๆ แม้แต่ในยามที่เดินมาเจอทางแยก ทั้งที่ไม่แน่ใจ ว่าทางใด ทางหนึ่งจะเป็นทางตันหรือไม่? สุดท้ายเราก็เรียนรู้จากความผิดพลาด และเพราะความ จริงของชีวิตจําเป็นต้องเลือก และต้องการการตัดสินใจที่มากพอเกินกว่าที่จะเสียใจในภายหลัง ถึงแม้มันจะเสี่ยงก็ตามที

คงเป็นโชคชะตา ที่อาจเล่นตลกกับเราเป็นเหมือนตุ๊กตาล้มลุก ที่ถูกเหวี่ยงไปมาจนเวียนหัว แต่ฐานของเรากลับยังอยู่ที่เดิมทุกครั้งเมื่อหยุดนิ่ง ไม่ว่าจะถูกเหวี่ยงอีกกี่ครั้งคําถามก็คือ ฐานของคุณล่ะอยู่ที่ไหน? ผมเชื่อว่าทุกคนมีอยู่กับตัว ไม่ว่าอนาคตจะเจอสิ่งที่ใช่ หรือไม่ จะเป็น โชคชะตาหรือเป็นพรหมลิขิตแค่ไหน แต่เชื่อเถอะว่าคุณก็มีสิทธิ์ที่จะทําตามใจตัวเอง และ มีสิทธิ์ที่จะเลือกไม่น้อยว่าคนอื่นเช่นกัน